Neogotycki Budynek Poczty Głównej

Jeden z najbardziej okazałych gmachów pocztowych na Pomorzu Zachodnim, wybitny przykład monumentalnej architektury w formach neogotyckich z końca XIX w.
Odgrywa ważną rolę w organizacji przestrzennej śródmieścia Koszalina. Zachował bogaty, ceramiczny detal elewacji oraz inne cenne elementy wystroju architektonicznego, jak kute kraty ogrodzenia oraz jednego z bocznych wejść.
Na początku XIX wieku poczta koszalińska, podobnie jak w innych miastach, była dzierżawiona. 1 stycznia 1850 r. powołano Naczelną Dyrekcję Poczty w Koszalinie, której naczelnik nosił tytuł „Oberpostdirector”, a naczelnicy podległych mu biur otrzymali tytuł radcy pocztowego (Postrat). Kierowali oni zarządem swoich okręgów samodzielnie. Od 1858 r. władze koszalińskiej poczty mieściły się w wynajmowanych budynkach przy Placu Fryderyka Wilhelma 7 i 8, (obecnie Plac Wolności). W latach 1878-1880 przejęto na rzecz państwa rozległe tereny położone w sąsiedztwie dotychczasowej siedziby, po czym z inicjatywy ówczesnego dyrektora poczty w Koszalinie Bergemanna, stare budynki wyburzono, a na ich miejscu rozpoczęto wznoszenie nowego gmachu poczty głównej i wozowni. Okazały neogotycki gmach gotowy był w 1884 r. W tym samym czasie na zapleczu zabudowań powstał budynek wozowni. W latach 1906-1909 do gmachu głównego dobudowano skrzydło wschodnie od strony ul. Racławickiej, co wiązało się z rozbiórką wschodniej klatki schodowej i przeniesieniem schodów do nowego skrzydła. Po 1911 r. zmieniła funkcję wozownia, mieszcząc magazyny i warsztaty, a później Urząd Budowy Telegrafu, który przeniesiono tu z 2. piętra gmachu głównego. 10.02.1943 r. Naczelna Dyrekcja Poczty w Koszalinie została rozwiązana, a wszystkie podlegające jej urzędy zostały podporządkowane Dyrekcji Poczty Rzeszy w Szczecinie. 
W 1945 r. zespół budynków przejęty został przez pocztowców polskich – 1.11.1945 r. utworzono Rejonowy Urząd Telefoniczno-Telegraficzny w Koszalinie. W latach 60. XX w. do zachodniej ściany powozowni dostawiono przybudówkę magazynów. W latach 70. XX w., w czasie budowy wieżowca Telekomunikacji Polskiej zasypano piwnice dawnej powozowni, nawieziono ziemi na skarpę, a teren wzmocniono konstrukcją żelbetową. W latach 80. XX w. wymieniono pokrycie dachów budynków z łupka na blachę ocynkowaną. W latach 90. XX w. przeprowadzono kapitalny remont gmachu głównego, adaptując górne kondygnacje skrzydła do funkcji hotelowej. Po 2002 r. budynek dawnej powozowni adaptowano na kawiarenkę internetową.
Obecnie w gmachu mieści się m.in. Urząd Pocztowy nr 1.