Wystawa Emilii Kachnicz-Dratwy oraz Julki Sobierajskiej

Wystawa Emilii Kachnicz-Dratwy oraz Julki Sobierajskiej organizowana w ramach stypendium prezydenckiego

Termin wystawy:
07–30.11.2025 r.

Wernisaż:
Piątek, 07.11.2025 r.,
godz. 17:00

Emilia Kachnicz-Dratwa „W gabinecie luster”

Wystawa przenosi widza w świat małego miasta, wielkości Koszalina – przestrzeni, w której każdy ruch odbija się w oczach innych jak w lustrze, a tożsamość kształtuje się pomiędzy własnym „ja” a oczekiwaniami otoczenia.

Emilia Kachnicz-Dratwa – malarka, graficzka i tatuatorka – wykorzystuje język symbolu, oszczędnej formy i graficznych przedstawień, by mówić o braku anonimowości, sile spojrzeń i społecznej kontroli ukrytej pod pozorem bliskości.

Tytułowy gabinet luster to metafora odnosząca sie do całej wystawy: odbicie, ocena, deformacja, ale też możliwość zobaczenia prawdy o sobie. W małym mieście lustrem stają się inni ludzie – sąsiedzi, znajomi, „wszyscy”.

Kluczowym motywem prac są dłonie – często zmultiplikowane, powiększone, symboliczne. Dłonie wspierające i trzymające za rękę, ale też chwytające zbyt mocno, wchodzące w cudzą przestrzeń. Dotyk staje się tu znakiem bliskości i czułości, ale również kontroli, nacisku, osaczenia. To gest, który jednocześnie koi i zniewala.
W jednym z pomieszczeń w tle słychać plotkę, szepty i szum miasta. Społeczność mówi, obserwuje, ocenia – cicho, ale nieustannie. Bohaterowie prac często tracą twarz lub ich podobieństwo sprawia że zlewają się ze sobą – jakby lustra innych ludzi odbierały im wyrazistość.

Forma obrazów jest graficzna, symboliczna, oszczędna. Mocne, kontrastowe kolory, płaskie powierzchnie, uproszczone kształty.

„W gabinecie luster” to emocjonalna i wizualna analiza małej społeczności – miejsca, gdzie bliskość bywa błogosławieństwem i ciężarem, a obraz siebie zawsze odbija się w oczach innych.

To wystawa o tym, jak bardzo chcemy być widziani… i jak bardzo pragniemy zniknąć.
 

---

Julka Sobierajska „Poza układem” - wystawa rzeźby

Słowo od Artystki: „Tematem mojej wystawy jest „poza układem” - hasło, które pierwotnie odnosiło się do fascynacji kosmosem i zjawiskami związanymi z przestrzenią pozaziemską. Inspiracją stały się dla mnie nie tylko naukowe i fantastyczne wyobrażenia o wszechświecie, ale również refleksje nad ludzkim miejscem w tej nieograniczonej przestrzeni.

Prezentowane prace są zróżnicowane pod względem formy i skali. Tworzą zbiór rzeźb oraz obiektów z pogranicza medalierstwa i małej formy rzeźbiarskiej, ale pojawiają się też realizacje o większym formacie. Dominującym materiałem jest metal, aluminium i cynk, którego odlewanie pozwala mi uzyskać zarówno precyzyjne, jak i organiczne struktury.

Każda z prac jest zapisem osobistego doświadczenia, połączeniem fascynacji naukowym światem z emocjonalnym wymiarem twórczości. Poprzez formę i materiał staram się opowiadać o emocjach, o próbie ich zrozumienia, oswojenia i nadania im kształtu.

Wystawa „Poza układem” jest więc nie tylko refleksją nad kosmosem jako przestrzenią fizyczną, lecz także metaforą wewnętrznego ruchu, przekraczania własnych granic i odnajdywania nowego punktu odniesienia.” ​​​​​​